Selasa, 28 Februari 2017

ANDAI ANDAI JEME BESEMAH PAGAR ALAM "GHUMAH RUSAK"


ANDAI-ANDAI 
GHUMAH RUSAK
Karya : RD Kedum

Ceritenye ade batin mude bejalan. Batak’ane banyak benagh. Lah sangirot saje dieni ngijekah bata’an bekarung, bepuntalan kain pule di bakegh. Amu peloh jangan ditanye agi, lah lancugh luk mate ayek. Pecak’e batin mudeni sandi jauh, dimanelah dusune?

Sandi pikak’e dikeluaghkanyelah kertas kecek lah masak genggam. Dibacenye beulang-ulang; dr. Abdul Rozak. Jl. Mahoni nomor 10. Dang cecingal, satetu matenye tekinak name jalan Pinus. Dalam ati ni die lah ngaghap minta-minta dek jauh ige ngah jalan Mahoni. Nak betanye ghuma jemeni banyaklah tekatup.

“Cacam!!! Ghumah-ghuma alapni dek bepenunggu? Kah sayang pule?” Katennyeni dalam ati. Dek lametu sandi jauh dieni nginak jeme ngudukah gerubak.

“Nah, itu nape die…” Sambel belaghi kecek batin mudetu nggulut gerubak. Sate sampai digawelelah.

“Oiii..deng…deng…aku nak betanye dikit..jalan mahuni di mane?” Katenyeni cepat. Pagean jemetu. Engkase tukang sampah ndek kebetulan liwat ngangkuti sampah jeme dusun itu.

“Maaf..pak…Bapak menanyakan apa?” Kate tukang sampah maseh pagean.
“Oiii kabah…ndek kutayekahni name jalan. Jalan Mahuni…dimane titu..” Batin mudetu ngencang.

“Maksudnya Jalan Mahoni, Bapak?”

“Auu..dek kade nian kabahni jeme dusun ini dek keruan name jalane. Jaaalaaannn Maaahuuuunii…Nah, ini nape surat kecek’e” Katenye sambel ngeluarghkah kertas catatan alamat.

“Ooo…jalan Mahoni..Di sana Bapak…nanti Bapak jalan lurus..trus belok kanan…Nah, di belakang rumah gedung yang tinggi itulah jalan Mahoni..” Kate lanang tukang samapahtu sambel leliyum.

“Oooiii au..au..terimekasih way….terime kaseh” kate batin mude tu sambel napok-napok bakegh tukang sampah. Padahal die dek tereti tukang sampahtu ngicek tuape. Ndek die keruan anye tangan tukang sampahtu nunjuk-nunjok…mbilok-mbilok. Sambel nyungak-nyungak batintu becakagh ngah jalan Mahoni.

“Nah..antakuh inilah die jalan ndek kucakaghi. Jalan Maaahuuni…” Batintu mulai ngije mirek jalan.

“Assallamulaikum..hei ce..numpang betanye. Dimane ghumah rusak” Katenye ramah.

Sambel bekeghut keneng, bingunglah lanang dang nyiram-nyiram kembang di kebun kembang ghumah alap benaghtu. Pecak’etu ghumah jeme agung.

“Rumah rusak, Pak?”. Katenye sate nerkah-nerkah tuape tuk dikicekah bathin mudetu.
“ Nah…auu…auu..ghumah rusak!” Katenye tecengeh.
“Aduhhh Bapaaak…di sisini mah kagak ada rumah rusak…semua rumah bagus-bagusss…”

“Oiii…oi...Rusak…Rusaktu adengku…masat aku benagh titu. Amu di surat ndek kubatakni ghumahe di jalan mahuni numor 10. Nah..nyelah kan tini jalan mahuni. Pacak dide kabah ngah ghumah’e. Rusak..Rusak namenye..”

“Iya..Pak…saya paham…bener ini mah jalan Mahoni…tapi kagak ada rumah rusak Pak. Semua rumah bagus-bagus “

Sambel bedecek, batintu lah mulai dek sabar.
“Hei kabah, bace suratni..nah…bace!!! Pacak dide kabahni mbace! Kalu “a” mbak kebau lagi dek keruan kabahni” Kate Batin mudetu lah setengah marah.
“Aduh…bapak sinting…Bapak ngomong apa?” Katenye sambel naghek kertas, catatan kecek Batin mudetu.

“Auuu..di dusun kami dang musim layangan..entah ngapelah he..amu aku mbuat layangan pasti sintengtulah. Pacak nian kabahni…” Batintue tetetawe anjam. Manciane jemetu nanyekah musim di dusune.

“Hmmm…dr. Abdul Rozak…Jl. Mahoni No. 10. Lho Pak…ini Tuan saya. Ini rumahnya, Pak.. dr. Abdul Rozak. Bapak saudaranya dari kampung?”
“auuu..auu..lah kelileng aku. Kampong inilah aku becakagh tadi. Adengkutu namenya Abdul Rusak. Dietu duktur. Pacak kan kabah ghumah Rusak?” Katenye sambel nggihem.

“Aduuh..Bapak…sok jangan begitu ah…di sini mah rumah bagus-bagus semua….kagak ada yang rusak. Sebentar ya Pak…saya bawa alamat ini ke tuan saya dulu…”

“Oiii Sak…cacam ghumah kabah tini…nduok…nduok…kah besak’e..alap pule…aku lah becakagh saje…lah kelileng-kelileng duson kamuni” Kate batin mudetu sate nginak lanang bekace mate kelugh sandi ghumah.

“Maaf pak dokter….Bapak ini tadi menanyakan rumah rusak dekat sini. Terus saya bilang di sini mah rumah bagus-bagus…ngg ada yang rusak. Tapi beliau bawa kertas alamat ini. Ini kan alamat rumah Dokter. Dan ini tulisan tangan dokter kan?” Kate lanang itu hiran.

“Pak Nano..ini saudara saya dari kampung. Maaf kalau Pak Nano bingung, maklum beliau ngg bisa bahasa Indonesia. Lidah kampung beliau kental sekali. Rusak itu maksudnya Rozak, panggilan saya di kampung.”
Abdul Rozak tecengeh libagh nginak pak Nano luk jeme bange.Kehiranan.
“Oo…dokter Abdul Rozak kalau bahasa kampungnya rusak HEHEHE